Polski ślad…

Dzisiaj o polskim śladzie (dosłownie i w przenośni) w amerykańskim filmie. Oglądając film Lęk pierwotny (Primal Fear) zauważyłem (nie jako jedyny i pierwszy) na ścianie gabinetu głównego bohatera plakat do polskiego filmu Morderca zostawia ślad z 1967 roku.

Od razu zadałem sobie pytania co tu robi ten plakat i kto go zaprojektował? Amerykański film z 1996 roku w reżyserii Gregory Hoblita opowiada jak znany, cyniczny prawnik (w tej roli Richard Gere) podejmuje się obrony  wydawałoby się, nieśmiałego i zagubionego chłopaka (doskonały debiut Edwarda Nortona), oskarżonego o morderstwo arcybiskupa Chicago. Polski film w reżyserii Aleksandra Ścibora-Rylskiego to też kryminał, ale na tym wydawałoby się, to jedyne podobieństwo między tymi dziełami. Z Mordercą zostawia ślad wiąże się jeszcze jedna historia: był to ostatni film Zbigniewa Cybulskiego – wracając ze zdjęć do tego filmu zginął pod kołami pociągu na wrocławskim dworcu. Głosu w filmie użyczył mu Tadeusz Łomnicki. Obejrzałem natychmiast Morderca zostawia ślad szukając jakiegoś klucza do zagadki, co plakat do tego filmu robił w amerykańskiej produkcji. Zakładając oczywiście, że to nie przypadek. Trudno jednak wierzyć tu w przypadek, bo plakat na ścianie gabinetu w Lęku pierwotnym wygląda na oryginał (jest pożółkły co sugeruje jego wiek). Więc o co chodzi? To oczywiście moja teoria i przypuszczenia, ale w obu filmach wiele postaci udaje kogoś innego niż jest w rzeczywistości, gra kogoś, aby coś zyskać. Jeśli to było przyczyną, że ten plakat znalazł się w amerykańskim filmie, to należy chylić czoła przed Gregory Hoblitem w podziwie dla jego znajomości polskiego filmu. Druga sprawa to autor plakatu. O ile parę osób również dojrzało sam plakat w Lęku pierwotnym, to nikt nie napisał kto go zaprojektował. A jest to postać nietuzinkowa. To jeden z przedstawicieli polskiej szkoły plakatu Maciej Hibner. Ma on na koncie plakaty do takich filmów jak:

Nóż w wodzie, Abel twój brat, Ewa chce spać, Dżingis chan, Lola, Ruchome piaski. 

Tworzył też plakaty do sztuk teatralnych, zaprojektował okładki do książek. W swoich pracach prezentuje najlepsze cechy polskiego plakatu: prostotę i oszczędność formy, lapidarność, ironię, metaforyczność.  Niewątpliwie to jeden z najlepszych polskich plakacistów.

Radosna twórczość

Dzisiaj o paru przykładach radosnej twórczości naszych domorosłych projektantów. Nasi wspaniali skądinąd przedsiębiorcy, radzący sobie z polską biurokracją i trudnym klientem bardzo często albo sami projektują sobie elementy reklam, albo zlecają to niekompetentnym, samozwańczym "agencjom reklamowym". Oto przykład takiego działania:

Odkryłem nowy krój: Bariel. To nowoczesny, bezszeryfowy krój z polskimi znakami, którego podstawowe odmiany można pobrać w zamian za udostępnienie na portalach społecznościowych pod tym linkiem. Charakterystyczną jego cechą są zaokrąglone końce linii.

Metoda na portret?
Portret fotograficzny. Każdy kiedyś zrobił lub zrobi fotograficzny portret. Najczęściej fotografując kogoś bliskiego: rodziców, dzieci, dziadków, siostrę lub brata. Najczęściej są to zdjęcia „sytuacyjne”, zrobione przy okazji spotkania lub rodzinnej uroczystości. Chciałbym jednak napisać o zrobieniu portretu z rozmysłem, kiedy umawiamy się z kimś na plener lub do studia, aby zrobić cykl portretów. Jest jeszcze ewentualność taka, że idziemy, jeśli mamy do czynienia z osobą publiczną, na spotkanie lub koncert. I tą drugą ewentualność chciałbym tu opisać na podstawie własnych doświadczeń. Miałem wykonać podczas cyklicznych spotkań ze znanymi osobami prowadzonych w pewnej instytucji kultury portrety tychże osób, aby zawisły oprawione tworząc galerię gości. Z niektórymi z gości istniała możliwość wykonania zdjęć jeszcze przed rozpoczęciem spotkania, tak było z Kamilem Durczokiem, Irkiem Dudkiem. Pozostałe osoby jak ksiądz Adam Boniecki, były fotografowane podczas spotkania.

Czy reklama musi szpecić miasto?

Münster jest jednym z najpiękniejszych i najbardziej atrakcyjnych turystycznie miast Westfalii. Co roku przyjeżdża tu ok. pięciu milionów turystów. Jest to również miasto, które nie tylko pielęgnuje swoją historię – czuć to szczególnie w zabytkowym centrum Münster - ale zachwyca spójną i przemyślaną reklamą w przestrzeni publicznej. Widać, że władze dbają o to, by ścisłe centrum miasta było jego wizytówką.

To co rzuca się w oczy projektantom lub osobom z branży reklamowej, to to że są dyskretne, z tego samego materiału i w tym samym kolorze i "leżą" na elewacji. Zachowane zostały oryginalne logotypy i kroje poszczególnych firm i sieci sklepowych, ale kolor i materiał został już narzucony, jak można się domyślać, odgórnie.

Projekt buduje znaczenie (Ellen Lupton).